To piosenka, którą śpiewamy chwilami do dzisiaj, chociaż słyszałyśmy ją na lokalnym koncercie w drodze do domu/hotelu po kolacji we wtorek. Mamy już piątek.
Oglądamy Słowenię, uczymy się angielskiego, spotykamy ludzi wielu narodowości. Podczas wspomnianego koncertu Martin Ladika w towarzystwie orkiestry młodzieżowej pytał pana gospodarza po chorwacku o godzinę na melodię popularnej dziecięcej gry, ale z dramatycznym zacięciem. Bo pytania i wnioski były i mamy poważne. A słowa znaczą/mogą tak wiele. Która jest godzina? Jaka to godzina? Jaki czas? Taki czas…
Był czas na naukę i praktykę, dzisiaj czas podsumowania.
Daniel i Darja świetnie przygotowali nam lekcje tematycznie związane z bibliotekami a potem z uśmiechem wspierali każdą z nas w szlifowaniu umiejętności językowych. Towarzyszyli nam podczas przerw, obiadów, zwiedzania, szukania bibliotek… Przyjemnością było widzieć, jak każda z nas znajdowała potrzebne słowa, gdy temat stawał się jej bliski. Rozwijające było nie tylko uczestniczenie w procesie kształcenia, ale i obserwowanie oraz rozmawianie o tym, jak możemy tutejsze doświadczenia wykorzystać do rozwijania oferty edukacyjnej dla dorosłych w Olsztynie. Dzisiaj było sporo przykładów związanych z grywalizacją.
Odwiedziłyśmy już biblioteki w Koprze, Piranie i Izoli. Wszędzie rozmawiamy po angielsku. Zamawiamy jedzenie, szukamy informacji, odnajdujemy się w sytuacjach nietypowych i nie zawsze oczekiwanych. Pomagamy sobie. Radzimy sobie. A nawet jak zaczynamy wątpić w swoje umiejętności, łapiemy się na używaniu języka angielskiego we własnych myślach. Rozmawiamy, szukamy i znajdujemy potencjalnych przyszłych partnerów naszych bibliotecznych projektów. Opowiadamy o naszych planach i o programie Erasmus+. Widzimy kolejne ciekawe miejsca i możliwości dla naszych koleżanek i kolegów. Yes, we can… at the library.
Dzisiaj opuszczamy Słowenię, ale pamięć nas nie opuszcza. Jadąc do Brna zabieramy ze sobą certyfikaty, wiele wrażeń, doświadczeń i planów na przyszłość.
Toliko je sati!
